Έξτρα δουλειά

16/9/96

Είχα ραντεβού με τον Μανώλη δυόμισι η ώρα, σχετικά με τα βιβλία.
Πήγα, μ΄ενημέρωσε και μου πρότεινε να πάω τ΄απόγευμα σε τρία ραντεβού.
Έπρεπε να πουλήσω μια σειρά από εγκυκλοπαίδειες. Αν και δεν ένιωθα έτοιμη, με ξάφνιασε. Το δέχτηκα. Σκέφτηκα ότι «στη βράση κολλάει το σίδερο» και ότι καλύτερα να δω από κοντά τα πράγματα, μια ώρα νωρίτερα, παρά να τα φαντάζομαι. Ήθελα να δω στην πράξη τι γίνεται, γιατί εγώ, έτσι κι αλλιώς, ήμουν αποφασισμένη για δεύτερη δουλειά.Του εξέφρασα τις απορίες μου, μου έδωσε τα σχετικά βοηθητικά βιβλία και δωράκια και μου ευχήθηκε «Καλή επιτυχία» και έφυγα.

Πήγα σπίτι ενθουσιασμένη, θα έλεγα. Έκανα μπάνιο, χωρίς να φάω. Ευκαιρία να χάσω και κανένα κιλό σκέφτηκα. Ντύθηκα, στολίστηκα, πήρα ένα όμορφο τσαντάκι και ξεκίνησα.
Πρώτη μου σκέψη να εντοπίσω ακρίβεια του σπιτιού, που έπρεπε να πάω το πρώτο ραντεβού και μετά να περιμένω να πάει πέντε. Βρήκα το σπίτι και συνέχισα, ώσπου έφτασα στην εκκλησία του Αγίου Γερασίμου. Πάρκαρα το μηχανάκι, άναψα δυο μεγάλα κεριά να πάνε καλά οι δουλειές μου και κάθισα σ΄ένα παγκάκι μέχρι να περάσει η ώρα.

Επειδή δεν έχω πολύ χρόνο για να περιγράψω τη φτώχεια που συνάντησα σ΄αυτά τα τρία σπίτια, την ψυχολογία μου και τα μπερδεμένα συναισθήματά μου, καλύτερα να τα γράψω άλλη φορά. Αυτές οι τρεις εμπειρίες, αυτά τα τρία ή μάλλον τα πέντε παιδιά που γνώρισα, φτάνουν για να γεμίσουν τις σελίδες ενός ολόκληρου βιβλίου.

Πάντως, ένα ήταν το αποτέλεσμα. Δεν πούλησα τίποτα, αντιθέτως, τους χάρισα και τα δωράκια που δικαιούνταν, αν αγόραζαν τα βιβλία. Ίσως απογοήτευσα τον Μανώλη, ίσως απογοητεύτηκα κι εγώ που χάνω αυτή τη δεύτερη δουλειά, που έχω ανάγκη, μα συνάμα ένοιωσα την συνείδησή μου ήσυχη και μια μεγάλη ψυχική ευχαρίστηση. Ένοιωσα ότι φέρθηκα σωστά και ανθρώπινα σε φτωχούς ανθρώπους και ότι δεν τους εκμεταλλεύτηκα. Ήξερα ότι η δουλειά μου ήταν να πουλήσω, για να πετύχω και τον δικό μου σκοπό κι όπως ήξερα, ότι και τα βιβλία είναι χρήσιμα για κάθε παιδί. Όταν όμως είδα και άκουσα τη φτώχεια και τα προβλήματα της κάθε οικογένειας, έγινα φίλη μαζί τους και ξέχασα τη δουλειά μου. Μάλιστα στο τρίτο ραντεβού, διάβασα το αγοράκι και του έμαθα την Ορθογραφία του.

Έχω ενθύμια από κείνη τη μέρα.

«Η Δανάη στέκεται στη πόρτα της αίθουσας και βλέπει τα παιδιά που μπαίνουν.
Λίγο-λιγάκι - έδρα - πέρσι»

Σ΄αυτές τις δυόμισι γραμμές ο Παναγιώτης είχε οκτώ λάθη.

«Σήμερα η ώρα 6 γνωρίσαμε την κυρία Κατερίνα μου χάρισε ένα βιβλίο ΑΓΓΛΙΚΑ!»

Η Νικολέτα μου χάρισε ένα γαρίφαλο που το έχω κολλήσει στο ημερολόγιό μου.