....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κυριακή, Μαρτίου 18, 2007

Δοκιμασμένη φιλία

Ήταν 14 χρονών τότε η μικρή μου μπαλαρίνα.
Από τότε γίναμε αχώριστες. Ζήλευε η μαμά της, ζήλευε και η κόρη μου. Η φιλία μας όμως ήταν δυνατή και νίκησε όλα τα εμπόδια. Μπορούσα να την ακούσω, μπορούσα να την συμβουλέψω σαν μεγαλύτερη και σαν μαμά, χωρίς να θυμώνει και να τα δέχεται. Η μαμά της, άλλης σχολής, δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην έντονη και αντιδραστική εφηβεία της και στην απουσία και έλλειψη του πατέρα. Πολλές φορές μου ζήταγε και η ίδια να μιλήσω στο παιδί.

Κάποια εποχή όμως, ζήλεψε πολύ και φθάσαμε να συναντιέμαστε κρυφά, για να μου εξομολογηθεί τον έρωτά της, το πρώτο της ραντεβού, τις αγωνίες της, τα όνειρά της. Άπειρες οι αναμνήσεις με την μπαλαρίνας μου. Χρόνια αλληλογραφίας και δοκιμασμένης αγάπης. Τώρα χορεύει και την καμαρώνει όλος ο κόσμος. Μαζί τους κι εγώ. Υπήρξε για χρόνια παιδί της ψυχής μου.

Δακρύζω κάθε φορά που την βλέπω και καμαρώνω με τις επιτυχίες της. Η μπαλαρίνα μου χόρευε τα βράδυα δίπλα στο τζάκι που το ξημερώναμε. Κοίταζε τον κουντεπιέ μου και μου έλεγε πως το πόδι μου θα βοηθούσε πολύ αν γινόμουν μπαλαρίνα."Και των παιδιών μου οι κουντεπιέδες!", έλεγε. Όλων μας οι κουντεπιέδες ήταν τα κατάλληλα εργαλεία για το μπαλέτο. Η διαφορά ήταν στο ότι εμας δεν μας ενδειέφερε. Εκείνη δούλεψε πολύ για αυτόν τον κουντεπιέ.

Έτσι πάει...Άλλοι έχουν τα όπλα, άλλοι το ταλέντο και την θέληση.

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας