....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Πέμπτη, Μαΐου 24, 2007

Α.Α.Ν.13- Άλλοθι, δεν έχεις άλλοθι!

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο Βόλου 13

Άλλοθι, δεν έχεις άλλοθι…

Δόξα τω Θεώ, πήγε 2:45 κι ο αγώνας εξελίσσεται ομαλός. Η βροχή σταμάτησε, κάποιες σταγόνες μόνο ακούγονται από δω κι από κει. Κουφό, αλλά νυχτιάτικα φαίνεται ένα άσπρο σύννεφο εκεί στο βουνό της Γορίτσας. Παραισθήσεις δεν έχω, όχι ακόμα, αλλά και να το βγάλω φωτογραφία, δεν νομίζω ότι θα φαίνεται. Βλέπεις δεν διάβασα ακόμα, πώς να χειρίζομαι την μηχανή την νύχτα. Τι να πρωτοπρολάβω;


3:53
Βρέχει πάλι. Πιάστηκε η πλάτη μου κι έριξα μια κουβέρτα. Κάποια στιγμή η γιαγιά μας ξεσκεπάστηκε και δεν την πήρα είδηση αμέσως. Κάπου εκεί στον μπάρμπα Μήτσο και στα λουλούδια μου, ξέφυγα. Το μυαλό ταξίδευε στο χωριό. Είχα ξεχάσει την παρακολούθηση της γιαγιάς.
Δε βαριέσαι! Και που την σκέπασα, διαμαρτύρεται: «Ζέστα!», λέει.
Ευτυχώς που μου δίνεις άλλοθι γιαγιά! Εγώ σε σκέπασα όμως και δεν θα ξαναξεχαστώ, γιατί, μάλλον τελείωσα.
Έχω κι άλλα να γράψω, αλλά κι αύριο, νύχτα είναι!

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας