....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κυριακή, Μαΐου 27, 2007

Έμαθα Α.Α.Ν. 30

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο 30

Έμαθα

5:35
Πώς κάνεις έτσι ρε αδερφάκι μου; Κοράκι μου, ήθελα να πω. Πετάς τριγύρω, σκίζεις με την μαυρίλα σου τον ουρανό στα δυο και να κρα κρα σου είναι σα να σε σφάζουν.
Εκεί στο κλαρί είδα και την δικιά σου. Τόσο πρωί ξυπνάτε πάντα; Που εξαφανίζεστε όμως μόλις βγει ο ήλιος; Αυτό δεν μου το μάθατε ακόμα. Έμαθα όμως τα στέκια σας και σας την έχω στημένη. Θα σας φέρω σταράκι, μα θα πάρω φωτογραφίες! Όλα κι όλα!
Έμαθα όμως κάτι για τις δεκαοχτούρες. Η δεκαοχτούρα είναι είδος περιστεριού που ζει ελεύθερο στη φύση και το όνομά της βγήκε λέει απ’ το κελάδημά της. Ακούγεται σα να λέει:
Δέκα-οχτώ. Δέκα-οχτώ.
Κι άμα λέει: Δέκα εννιά;
Εγώ το ρώτησα, αλλά κανένας δεν ήξερε να μου απαντήσει.
«Μόνο ο νουνός ξέρει!» λέει.
Άντε να τον βρεις!
Εγώ όμως ανακάλυψα και τα’ άλλο, όταν ήρθε μια δεκαοχτούρα κοντά μου. Ο ήχος δεν βγαίνει απ’ το στόμα της, αλλά απ’ το λαιμό της, ενώ το κορμί της φουσκώνει και ξεφουσκώνει συγχρόνως.
Αμ. Πως!
Το είπα και στους άλλους που δεν το ήξεραν.
Όποιος «μελετά» μαθαίνει!
Αμ, πως αλλιώς;

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας