....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κυριακή, Μαΐου 27, 2007

Βαθιά ΑΝΑΣΑ είναι! Α.Α.Ν. 29

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο 29

Βαθιά ΑΝΑΣΑ είναι!

4:40
Πάλι το μηδέν …

Θα το γράψω τώρα που το θυμήθηκα.

Είπε μια κοπέλα τα’ απόγευμα:
«Α! Δεν μου το είπες (Τάδε) ότι η Κατερίνα είναι συγγραφέας! Τα λένε αυτά! Κι εγώ γι’ αυτό έγινα φιλόλογος, γιατί από μικρή ήθελα όταν μεγαλώσω, να γίνω συγγραφέας! Έγραφα πολύ ωραίες Εκθέσεις! Χάρηκα! Χάρηκα πολύ! Θα γίνω κι εγώ συγγραφέας!»
Να γίνεις κοπέλα μου! Κι εγώ χάρηκα, μόνο που εγώ δεν είμαι συγγραφέας. Μην σε ξεγελούν τα φαινόμενα. Κάλλο έχω. Αν το ήθελα και το ήξερα όπως εσύ από πολύ μικρή, να ήξερες ότι θα είχα πάρει πολλά πτυχία για να το πετύχω. Προέκυψε κι αυτό, σαν την πεθερά που έγινε γιαγιά!
Εσύ είσαι τυχερή! Προνόησες. Κι αν δεν γράφεις ακόμα, εύκολο είναι. Όποτε θες γράφεις 100 βιβλία και θα γίνεις και φίρμα. Μην κοιτάς εμένα που μπορώ να γράφω κι από ένα κάθε βράδυ!
Ανάγκη είναι.
Μεράκι είναι.
Ξέσπασμα είναι.
Ανάσα ΜΟΥ είναι.

Αρρώστια είναι.
Ε, ψιτ! Νοσοκόμες! Μη φεύγετε! Έχετε καμιά ένεση γι’ αυτή την αρρώστια στο καρότσι; Κάντε μου μία να πέσω να ξεραθώ, που δυο άδεια κρεβάτια δένουν κόκαλο απόψε!

Αχ! Κοπέλα μου! Τι να σου λέω τώρα….

Ε! Νοσοκόμες, ασθενής εδώ! Βοήθεια!
Αρρώστησα κι εγώ! Γυρίστε πίσω!

Μεταξύ μας:
Πάντα άρρωστη ήμουν… αλλά το έκρυβα!

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας