....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Τετάρτη, Ιανουαρίου 24, 2007

Χαιρετισμός

Τετάρτη, Μάϊος 03, 2006
Εδώ και είκοσι μέρες έμαθα για τα μπλογκς.Τρελάθηκα απo τη χαρά μου που υπάρχει αυτή η μορφή επικοινωνίας.Συχνά αναπολούσα τα παλιά λευκώματα που γράφαμε οι φίλοι κάποτε «τι είναι αγάπη, τι είναι έρωτας, τι είναι φιλία, πως φαντάζεσαι το μέλλον» κ.λ.π. κ.λ.π.

Μου θύμισε τους παλιούς ερασιτεχνικούς σταθμούς που αφιερώναμε τραγούδια σε φίλους και αγαπημένους.Τίποτα απo τα δυο δεν υπάρχει πια και γι' αυτό -πιστέψτε με- πραγματικά ήμουν λυπημένη. Πώς να μη χαρώ λοιπόν όταν έμαθα για τα μπλογκς;

Σήμερα ένας τεχνικός κατάφερε να μου ανοίξει δικό μου μπλογκ. Ένα παράθυρο στην επικοινωνία, ένα παράθυρο στον ήλιο, θα έλεγα εγώ. Μόνο που τόσα χρόνια μαθημένη να γράφω στο χαρτί, μου φαίνονται βουνό ο υπολογιστής, το ίντερνετ, τα μπλογκς, οι αγγλικοί όροι, όλα.

Θέλω όμως τόσο πολύ να μπω στην ομάδα σας που πιστεύω πως θα τα καταφέρω.Γι' αυτό σας παρακαλώ να είστε επιεικείς μαζί μου, τουλάχιστον στην αρχή. Θέλω να συγχαρώ την ομάδα σας και έναν έναν ξεχωριστά που συμμετέχετε σ' αυτή την εφεύρεση, γιατί είναι εφεύρεση.

Θέλω να ευχαριστήσω μια κοπέλα που με ενημέρωσε γι' αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας και να της ευχηθώ, ότι καλύτερο στη ζωή της. Μόνο που βρίσκεται μακριά και δεν θα μπορέσει να με βοηθήσει στα πρώτα μου βήματα. Δεν πειράζει όμως, θα την βρω την άκρη. Κάθε αρχή και δύσκολη.

Εδώ θα σας χαιρετήσω όλους με μια Καληνύχτα, ελπίζοντας ότι θα καταφέρω να ενημερώσω το μπλογκ μου, όπως μου είπε ο τεχνικός.

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας