ΕΦΥΓΕΣ!

9 Δευτέρα/12/91
Ειδοποίησα την πεθερά μου, να έρθει απ' το χωριό, γιατί φοβάμαι μόνη μου. Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτή. Είναι καλή και με βοηθάει αυτές τις δύσκολες στιγμές. Άρχισαν να μελανιάζουν τα νύχια απ' τα πόδια σου. Ο πυρετός συνεχίζεται.
Πήρα γιατρό.
Είπε: «.............»!

Tρίτη 10/12/91
Δε μιλάς. Δεν πίνεις νερό, ούτε φάρμακα. Μελανιάζουν και τα νύχια απ' τα χέρια σου. Έχεις πυρετό, αλλά το σώμα σου είναι παγωμένο. Η πεθερά μου λέει να φύγει, αλλά εγώ δεν την αφήνω. Το νιώθω. Φεύγεις!

11 Τετάρτη πρωί 12/91
Ξύπνησα και είδα ότι καθόμουν στο τζάκι. Με πήρε ο ύπνος τα ξημερώματα καθιστή.
Έξω είχε μισό μέτρο χιόνι. Είδα την πεθερά μου να σε κρυφοκοιτάζει απ' την πόρτα. Έτρεξα κοντά σου. Η πεθερά μου είπε να φύγω, μη σε γυρίσω πίσω.
Ούρλιαξα. Σ' αγκάλιασα. Σου μιλούσα.
Σε φώναζα και τα δάκρυά μου έπεφταν μέσ' τα μάτια σου.
Άνοιξες τα μάτια!...... Με κοίταζες βαθιά στα μάτια, σαν να με λυπάσαι. Σε γύρισα....πάλι κοντά μου! Για πόσο όμως;
Η πεθερά μου με μάλωσε που σε βασανίζω...
Δεν πήγα για δουλειά. Έτρεξα σαν τρελή, με το παντελόνι στη εκκλησία και φώναξα τον παπά. Τον διέκοψα που διάβαζε. Τον έφερα γρήγορα κοντά σου να σ' ευλογήσει.
Καθόμουν όλη μέρα δίπλα σου σιωπηλή.
Σε κοίταζα, σε χάιδευα, σε φιλούσα. Κοίταζα μια πεταλούδα ....που ήθελε να πετάξει και να ξεφύγει απ' αυτό το δωμάτιο....
Η πεθερά μου άνοιξε το παράθυρο, για να την βοηθήσουμε να βρει την ελευθερία της. Δεν ήθελα να φύγει, μα δεν μπορούσα να την βλέπω να υποφέρει άλλο. Έπρεπε να φύγει. Να πετάξει στο δικό της κόσμο. Τότε σου είπα:
-Μαννούλα μου, δε θα μπορέσουμε να πάμε στο χωριό. Έχει κλείσει ο δρόμος καρδιά μου. Θα μείνεις εδώ μαννούλα μου. Θα σ' έχω κοντά μου. Θα έρχομαι να σε βλέπω... Κάθε μέρα! Θα σε περιποιούμαι, θα σε φροντίζω..... θα σου φέρνω τα δώρα σου....
....Και τότε, λες και αυτό περίμενες ν' ακούσεις, ένα τελευταίο χρυσό δάκρυ, κύλησε απ' τα μάτια σου κι ένας βαθύς αναστεναγμός, ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ, βγήκε απ' τα βάθη της καρδιάς σου.....και πέταξε η ψυχούλα σου, μαζί με τον αντίλαλο του «Αχ!!!!!»... σα μια πεταλούδα απ' τ' ανοιχτό παράθυρο.
Όταν έφυγε, έμεινα να κοιτάζω το ανοιχτό παράθυρο, ενώ το δικό σου σώμα, βρισκόταν εκεί στο κρεβάτι, μ' ένα χαμόγελο γαλήνης .... και ηρεμίας. Κοιμόσουν.... και ήσουν πολύ όμορφη.
Σ' αγκάλιασα και ήμουν ευτυχισμένη που δεν πονούσες πια. Πήγα κοντά στο παράθυρο. Η ματιά μου έψαχνε να βρει την πεταλούδα.... μα δεν ήταν πουθενά. Δεν την έβλεπα. Κάπου κρύφτηκε. Μέσ' το χιόνι δεν αντέχουν οι πεταλούδες. Είχα την έντονη αίσθηση, ότι μ' ακολουθούσε όπου πήγαινα κι ότι ήταν ευτυχισμένη.
Ήμουν κι εγώ ευτυχισμένη.... Μου έκανες και το τελευταίο χατίρι.. Έμεινες στην πόλη..... ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ....


ΕΦΥΓΕΣ......

ΩΡΑ 4 ΚΑΙ 25 ΑΠΟΓΕΥΜΑ

ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΊΔΩΝΟΣ

11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 1991


Έφυγες για πάντα.
Πήγες πολύ μακριά.

Θα μπορούσα να σε μισήσω.
Θα μπορούσα να έρθω να σε βρω.

Όμως, δε μπορώ.
Πήγες ψηλά.... στον ουρανό!

Έφυγες......

Πες μου
Αν τα ποτάμια γυρίζαν πίσω....

Πες μου
Θα γύριζες κι εσύ;