....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007

Απόσπασμα απ' το παιδικό 2

ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΓΡΑΨΑΝ ΠΑΙΔΙΑ

Τα παιδιά ξέρουν καλύτερα

Κάποια στιγμή βγήκα στο μπαλκόνι να τινάξω την άμμο που είχε μείνει μέσ' τις τσάντες μας απ' το ταξίδι που μου θύμιζε το πόσο ωραία περάσαμε το Σαββατοκύριακο κοντά στην θάλασσα.
Κοιτάζοντας στον κήπο είδα ένα τσούρμο παιδιά να κόβουν τα αγαπημένα μου τριαντάφυλλα. Αν ήταν κάποια άλλη στιγμή, σίγουρα θα τα μάλωνα. Τώρα όμως, δεν μπορούσα να το κάνω. Τα παιδιά ήταν στεναχωρημένα. Εμεινα μόνο εκεί από περιέργεια για να δω γιατί γινόταν αυτή η λεηλασία στον κήπο μου.
Είδα ότι κάθε ένα παιδί κρατούσε κι από ένα τριαντάφυλλο στο χέρι και μετά όλα μαζί έφυγαν απ' τον κήπο. Η ματιά μου, δεν μπορούσε να τα παρακολουθήσει πια και πήγα απ' το άλλο μπαλκόνι για να δω καλύτερα. Ημουν περίεργη να δω τι θα τα έκαναν. Μήπως τα χάριζαν σε κάποιον; Και ποιός ήταν αυτός;
Είδα τα παιδιά να προχωρούν προς τον κάδο σκουπιδιών του Δήμου. Τότε κατάλαβα τι θα έκαναν. Είδα την Μάγδα ν' ανοίγει τον κάδο και να ρίχνει μέσ' τα σκουπίδια, εκεί που ήταν το νεκρό γατάκι, το δικό της τριαντάφυλλο. Μετά συνέχισε να κρατάει τον κάδο ανοιχτό, μιας και ήταν η μεγαλύτερη και τα υπόλοιπα παιδιά στην σειρά που μόνα τους είχαν βάλει, να περνούν και να ρίχνουν το δικό τους τριαντάφυλλο σαν φόρο τιμής στο γατάκι της αυλής.
Δάκρυα ένιωσα να υγραίνουν τα μάγουλά μου. Τα μάτια μου τα είχε σκεπάσει μια ομίχλη. Δεν έβλεπα πια. Μόνο σκεφτόμουν ότι αυτά τα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα. Αυτές οι αθώες παιδικές ψυχούλες έχουν τόσο καλοσύνη και αγάπη μέσα τους. Αραγε τι μέλλον τους περιμένει; αναρρωτήθηκα μόνη μου.

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας