....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Σάββατο, Μαρτίου 17, 2007

Μια στάση εδώ!

3/9/2006
Σάββατο απόγευμα και πρώτη μου φορά ταξιδεύω για Βόλο, γράφοντας στον υπολογιστή. Βέβαια μου φεύγει συνέχεια κι αν θέλω να γράψω "αγάπη", μου βγαίνει "απάτη", αλλά.... λίγο το κακό. ΄Ετσι κερδίζω χρόνο.
«Χασομέρι» λέω εγώ ότι καθυστερεί τα όνειρά μου και μου τρώει χρόνο. Έτσι η μιάμιση ώρα δεν θα είναι ο θαυμασμός της θέας, αλλά ένας καλύτερος προγραμματισμός κι αυτός έρχεται πάντα γράφοντας. Τότε που η μελάνη και το χαρτί ξεκαθαρίζουν τις μπερδεμένες σκέψεις μου στο ημερολόγιο και κάπου εκεί στο τέλος, μετά από πολλά πολλά γραμματάκια στη σειρά, ακόμα και στον υπολογιστή, βγαίνει ένα συμπέρασμα.
Αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου χορεύουν μαζί με τον υπολογιστή, που μου φεύγει στις στροφές, προτάσεις, ιδέες, προσφορές, όνειρα και πραγματικότητες.
Αχ! Αυτές οι "στροφές!" Ζαλίστηκα.
Ζαλισμένη ένιωσα απ΄το μεσημέρι. Ήρθε ο Άγγελος και με τις ιδέες του για το δωμάτιο της μάννας και μελλοντικά το δικό μου γεροντομοίρι, μου άναψε φωτιές. Σ΄αυτόν τον χώρο πάει αυτό κι αυτό. Το ήξερα Άγγελέ μου κι εγώ, μα τα λεφτά δεν φτάνουν. Πώς θα αγοράσω την πατρική γή; Πώς θα αγοράσω την θέα της θάλασσας; Πώς θα βλέπουμε τα κύματα; Κι απ΄την άλλη, ότι κάνεις τώρα, μένει. Αυτό θα βλέπεις μπροστά σου στο μέλλον, σ΄αρέσει δεν σ΄αρέσει.
Με προκάλεσε που μου ξαναθύμισε τα όνειρά μου, μου μπλόκαρε το "θέλω" με το "μπορώ" και στο παραπέντε ακύρωσα κάποιες φτηνές συμφωνίες που είχα κάνει. Ζήτησα χρόνο να το σκεφτώ.
"Όταν βιάζεσαι σκοντάφτεις", αλλά και "το γοργόν και χάριν έχει!"
Μπερδεύτηκα. Κατεβαίνω στον Βόλο, εκεί που δεν θα με παρασύρει η θέα και το όνειρο, για να πάρω αποφάσεις τόσο εγώ, όσο και η οικογένεια. Να ξεμπερδευτώ πρώτα εγώ, γιατί "μπέρδεψα" και τους άλλους.
Αχ! Αυτές οι "στροφές". Αχ! αυτά τα "εμπόδια" και ακόμη δεν φτάσαμε στα Χάνια. Θα σταματήσω γιατί ζαλίστηκα πολύ. Είμαι άυπνη, νηστική, πολλά τα τσιγάρα, το στομάχι μου διαμαρτύρεται.Χρειάζομαι μια δόση θέας πράσινου κι εδώ είναι "δωρεάν!" Όση θέλεις "παίρνεις". Όση θέλεις "βλέπεις".
Οδηγέ, μη σταματάς απότομα. Πάει ο υπολογιστής μου, πάει το στομάχι μου. Κάποιος κατέβηκε εδώ και σταμάτησε να του δώσει τα πράγματα. Το χιονοδρομικό απέναντι. Λείπει το χιόνι. Και ο πάγος. Βγάζω φωτογραφία το χιονοδρομικό Πηλίου με πράσινο. Τον "πάγο" τον έχω εγώ. Μου τον βάλανε άλλοι, από καιρό....
Οδηγέ, γιατί ξεκίνησες; Μείνε λίγο ακόμα! Άσε με να φωτογραφήσω καλά. Δεν βοηθάει και η μηχανή μου. Αργεί το φλας. Να μιλήσω λίγο με τα δέντρα. Έχω κάτι να πω. Εκείνα καταλαβαίνουν. Να αναπνεύσω λίγο παραπάνω οξυγόνο. Εδώ έχει πολύ!Να χορτάσει το μάτι μου. Να αποθηκεύσω ενέργεια. Θα μου χρειαστεί.
Επ! Που πας; Σ΄αυτή την απότομη στροφή, που δεν ξέρεις τι έρχεται από απέναντι, κάνε μια στάση για μένα! θέλω να κατεβώ. Για λίγο. Όσο κρατάει ένα αντρικό ζεμπέκικο. Θέλω να κάνω πράξη το τραγούδι του Δημήτρη Μητροπάνου
"Μια στάση εδώ, να βγω στο δρόμο να χορέψω ένα ζεμπέκικο...
να σταματήσω θέλω την κυκλοφορία".
Να τους πω τον πόνο μου, να τον ακούσουν και μετά φύγε!
Και τρέχα όσο μπορείς!
Βιάζομαι.

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας