Αλίκη Βουγιουκλάκη

10 χρόνια μετά.....

23/7/96 Τρίτη 10 και 15 πρωί
Έφυγε η Αλίκη, ώρα 23,35 το βράδυ.
Βλέποντας τηλεόραση, γράφω.
ΜΕΓΑ: Ταινία διπλοπενιές.
"Με τι καρδιά να σ΄αποχαιρετήσω, με τι καρδιά, τραγούδι να σου πω; Στον ουρανό με τ΄ όνειρο θα ζήσω, στον ουρανό σαν άστρο θα χαθώ. Βάλε φωνή κοντά σου να γυρίσω, βάλε φωνή τη γη να θυμηθώ. Με τι καρδιά τα μάτια σου να κλείσω, με τι καρδιά, τον κόσμο ν΄ αρνηθώ; Σε σκοτεινό γεφύρι να καθίσω, σε σκοτεινό ποτάμι να σταθώ. Δως μου φωτιά, τη νύχτα μου να σβήσω, δως μου φωτιά, στον ήλιο να βρεθώ."
"Μόνο έτσι θα μπορούσε ο Δημήτρης να χαιρετήσει την μεγάλη Αλίκη, την γυναίκα του, την μητέρα του παιδιού του, την μεγάλη του αγάπη, την μεγάλη του εχθρό!"

Είμαι με τη Λένα μου, στο παλιό δωμάτιο στη Ζαγορά, διακοπές και βλέπουμε το αφιέρωμα στην Αλίκη. Είδαμε νωρίτερα την εκπομπή "Ενώπιος - Ενωπίω", επανάληψη, με τον Νίκο Χατζηνικολάου 5/1/93 που μίλησε η Αλίκη για όλα τα θέματα. Κανόνισα με τον Τάσο να κοιμηθεί με τον μπαμπά του στο άλλο δωμάτιο. Έτσι εγώ απόψε, έχω όλη την άνεση να νιώσω άνετα. Να δω όσο θέλω την Αλίκη, να κλάψω όσο θέλω, χωρίς να νευριάζει ο Δημήτρης. Να γράψω, να φωνάξω, να γελάσω, να γράψω! Πόσο ανάγκη το έχω!

Οι άντρες βλέπουν Ολυμπιακούς αγώνες. Ναι δε λέω. Σημαντικότατο γεγονός για την Ελλάδα. Δεν συγκρίνονται τα δυο θέματα. Μα εγώ απόψε προτιμώ να θυμηθώ την Αλίκη, γιατί μαζί της μεγάλωσα. Θέλω να μιλήσω για την Αλίκη, να πενθήσω για την Αλίκη, να γράψω για την Αλίκη.

Βλέπω την Αλίκη στο έργο, τόσο ζωντανή! Δεν το πιστεύω! Δε μπορεί! Τέτοιες γυναίκες δεν πεθαίνουν. Τέτοια αστέρια σαν αυτή, δεν παύουν να λάμπουν, ποτέ, μα ποτέ! Μου έρχεται να ξανακλάψω, όσο γράφω, μα και να γελάσω με τη σκηνή που βλέπω αυτή τη στιγμή. Δε μπορεί. Δεν είναι δυνατόν. Κάποιο όνειρο θα βλέπω. Δε μπορεί η Αλίκη αυτή τη στιγμή να κοιμάται αιώνια στο παρεκκλήσι του Αγίου Ελευθερίου, να την χαιρετάει ο κόσμος με ένα λουλούδι, λέγοντας το τελευταίο Αντίο, δε μπορεί! Δεν είναι δυνατόν η Αλίκη να βρίσκεται, σβησμένη, σκεπασμένη σε κείνο το μαύρο φέρετρο! Δε μπορεί! Σίγουρα κάτω απ΄το "καπάκι" θα γελάει και σε λίγο θα το σηκώσει και θα πει:"Πλάκα σας έκανα!"

Ναι! Έτσι θα γίνει!Η Αλίκη ήταν τόσο πλακαντζού, τόσο καλός μίμος που κάνει σίγουρα πλάκα. Περιμένω τις ειδήσεις των 12, λες και περιμένω την είδηση ότι η Αλίκη, αναστήθηκε. Θεέ μου! Βόηθα να δεχτώ, αυτό που συνέβη και μη μ΄αφήνεις να γίνομαι υστερική. Άλλωστε, Έφυγε η Μάννα μου και το δέχτηκα. Θα μου πεις, μου πήρε πολύ χρόνο.... Τώρα, γιατί να μη δεχτώ ότι έφυγε και η Αλίκη;

Έφυγε απ΄τη ζωή, από κοντά μας, που τόσο την αγαπούσαμε, αλλά τώρα την έχει κοντά της η Μάννα μου κι είναι μεγάλη υπόθεση αυτό. Εκεί δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, ηθοποιοί, εργάτες, ή υπηρέτες. Εκεί είναι όλοι φίλοι και ίσοι.Καλώς να την δεχτείς μαννούλα μου! Την Πέμπτη που θα γίνει η κηδεία της, κλείνει η Τζένη Καρέζη τα 4 χρόνια. Μεγάλη συνάντηση!

Μαμά μου, μην τη χάσεις. Σίγουρα εκεί θα είναι τζάμπα. Εκεί δεν έχει εισιτήριο. Εγώ πλήρωσα και την είδα στο θέατρο. Εσύ θα έχεις την τιμή να την γνωρίσεις από κοντά. Κι εκείνη θα έχει την τιμή που θα σε γνωρίσει. Δεν πρόλαβε να μάθει για σένα. Την Μάννα με 2Ν. Όλοι εκεί θα έρθουμε μαννούλα. Τις προάλλες, (δεν τον έστειλα εγώ), ήρθε ο Ανδρέας. Τώρα η Αλίκη. Νωρίτερα ο Ελύτης, η Μελίνα, ο Γεννηματάς, η Τζένη. Τον Ξυλούρη τον βρήκες εκεί. Και άλλους πολλούς επώνυμους κι ανώνυμους.
Είσαι πολύ τυχερή που τους έχεις κοντά σου κι αυτοί είναι σίγουρα τυχεροί που σε γνώρισαν. Στη γη, στη ζωή, ήταν παράλληλοι οι δρόμοι σας, γι΄αυτό δε βρεθήκατε ποτέ. Εκεί είναι διαφορετικά. Γι΄αυτό μαννούλα, γλέντα το! Δείξ΄τους κι εσύ "πως το τρίβουν το πιπέρι...."Θα σε χειροκροτήσουν! Να είσαι σίγουρη!Έτσι, ο δικός μου ο πόνος, για τον χαμό όλων σας, γίνεται πιο γλυκός. Όταν θα έρθει η ώρα μου, θα είμαι κι εγώ κοντά σας, όπως και όλοι οι άνθρωποι. Γι΄αυτό να μην στενοχωριέστε. Δεν πεθάνατε! Όλοι σας αγαπούν και σας θυμούνται!
Κι αν Μαννούλα μου για την Αλίκη και τους άλλους, μιλούν εκατομμύρια άνθρωποι και για σένα λίγοι, να είσαι σίγουρη, πως μέχρι να έρθω, θα σε μάθουν οι διπλάσιοι απ΄ τους συγχωριανούς μας.

"Η αυλαία έσβησε σε μια παράσταση ζωής.....της Αλίκης....", λέει η τηλεόραση.
"Μέσ΄σ΄αυτή βάρκα είμαι μοναχή κι έχω συντροφιά μου κάτασπρο πουλί. Σημάδι ρίχνω στο γιαλό, είσαι ένα αστέρι μακρινό, τη νύχτα σε φιλώ. Θέλω να φυτέψω, πεύκο λυγερό, για να μεγαλώσει και να το χαρώ!"
"Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ πήγε και την είδε.
"Σήκω ρε Πίπι να φύγουμε!", της είπε.
Πολλά παιδιά πήγαν να την δουν και μη ξεχνάμε ότι εκείνη ένιωθε πάντα κορίτσι και το έδειχνε.

23 Ιουλίου και ώρα 10 και 15 ακριβώς.
Κατά πόσο υπέφερε; Όχι, δεν υπέφερε. Είναι ασύνηθες το ότι κράτησε, μέχρι την ώρα που κράτησε.

Σε μια κοινή ερώτηση του γιατρού:«Θα θέλατε κάτι άλλο κυρία Βουγιουκλάκη;»
«Να ζήσω κύριε Αδαμίδη. Να ζήσω!», είπε στον γιατρό.

Αιώνια νέα. Στον Ελληνισμό, στα πέρατα της γης, είπαν Αντίο".
"41 ταινίες. Βέλγιο, Γαλλία και Ιταλία και το Τουρκικό Δίκτυο ΣΤΑΡ, αφιέρωμα στην Αλίκη.

"Πολύ μοναδικός άνθρωπος, όπως όλοι οι πολεμιστές", είπε η Βάσια Τριφύλλη.
Α-Δ-Ι-Κ-Ο!Ο καρκίνος την πυροβόλησε. Την θέρισε. Και η λέξη Αθάνατη και ναι! μέσ΄ σ΄ αυτή τη βάρκα είναι μοναχή και καλή αντάμωση γλυκιά μου....

"Έχασε τη μάχη με τη ζωή.....Ιατρικό Κέντρο Αθηνών. Η Ελλάδα παγώνει. Η είδηση αν και αναμενόμενη, σοκάρει. Ναι σοκάρει. Μού ΄λεγε, λέει ο γιατρός, "κάνε τη δουλειά σου..... Θέλω να ζήσω!"Κ. Μπαντουβάς Μ. φίλος, γιατρός, θαυμαστής. Κι όμως, δε μπορεί να κάνει τίποτα.«Νιώθω συντετριμμένος, όχι απ΄την σωματική, αλλά απ΄την ψυχική κούραση».

«Θέλω να φύγω όρθια, πάνω στη σκηνή".
"Δεν τα κατάφερε. Η ζωή την πρόδωσε».

«Η Αλίκη παραδίδεται στην αγκαλιά του κόσμου». (Δωρεάν, συμπληρώνω εγώ.)

«Ήταν εργάτρια του θεάτρου, του κινηματογράφου», είπε ο Σπύρος Καλογήρου.

«Χαιρέτισαν το κορίτσι που χάρισε όνειρα σε ολόκληρες γενιές».

***************
Πέμπτη
Η Μεγάλη Πέμπτη της Αλίκης

Η συνάντησή της στους ουρανούς με την Τζένη.
Ώρα 4 παρά 20

Σταύρος Μπένος:«Αλίκη είσαι εδώ. Απλώς, φυγαδεύτηκες προς τη διαρκή νεότητα».

Κάτια Δανδουλάκη: «Αγαπημένη μας λατρευτή μας Αλίκη, νιώθουμε την ανάγκη να σου πούμε, σαν ένα γράμμα....»

«Ξέρω ότι θα σε δω ξανά, γιατί είσαι το πιο λαμπρό αστέρι». (Το μικρό φραντζολάκι)