....η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται!

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Πέμπτη, Μαΐου 24, 2007

Α.Α.Ν.8- Θυμός

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο Βόλου 8

Θυμός

Δεν έχει.
Άγραφο είναι και θα το γράψω κι αυτό.
Στον Θανάση, πριν λίγες μέρες, μπήκα μπροστά να βλέπω. Να δω κάθε λεπτομέρεια. Εκεί, πάλι παραφέρθηκα. Πήρα κι έριξα κι εγώ χώμα, απαλά, μα μετά, δεν ξέρω. Δεν κατάλαβα τον θυμό που έκρυβα μέσα μου.
Στον Θανάση, γιατί δεν έμεινε και άρπαξα μια χούφτα χώμα πάλι και την πέταξα με τέτοια δύναμη, με τέτοιο νεύρο και υστερία…
Τον «χτύπησα» και τον «πόνεσα». Το ξέρω. Κανονικά οι παπάδες έπρεπε να μου δώσουν καναδυό χαστούκια να με συνεφέρουν, μα εκείνοι παρέμειναν στο ύψος τους.
Εγώ κατέβηκα…
Συγγνώμη Θανάση. Πες πως παίζαμε… και κατά λάθος!
Μυαλό είναι αυτό. Κολλάει.
Σε συγχώρησα τώρα. Να είσαι χαρούμενος εκεί και να τους προσέχεις όλους! Είναι τόσοι πολλοί εκεί.
Όχι….
Ακόμη. Δεν ζηλεύω.
Έχω δουλειές…

ΤΙΤΛΟΙ

Συνολικές προβολές σελίδας