Του Αγίου Πνεύματος Α.Α.Ν. 40

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο 40

Του Αγίου Πνεύματος

5:22 π.μ.

Του Αγίου Πνεύματος σήμερα. Βοήθειά μας!
Γιορτάζει το μεγάλο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας του Νοσοκομείου.
Πήγα χθες το πρωί και άναψα κεράκι. Είχε πολύ κόσμο, ντυμένο με τα καλά του…
Εγώ τα χάλια μου. Άμα ξημεροβραδιάζεσαι στο Νοσοκομείο άυπνος, πόσο καθαρός και περιποιημένος να είσαι;
Δεν μ’ ένοιαξε όμως. Ξέρω ότι τον Θεό δεν τον πειράζουν κάτι τέτοια.
Το βράδυ ερχόμενη πέρασα από κει πάλι. Γινόταν το αδιαχώρητο. Είχε καμιά δεκαριά πάγκους με λουκουμάδες, χαλβά Φαρσάλων, καλαμπόκια, παιχνίδια, μπιχλιμπίδια και πολύ κόσμο. Περισσότερο πήγα μήπως βρω πάγκο με βιβλία, αλλά δεν είχε.

Στο μνημόσυνο της Αποστολίτσας δεν πήγα. Δεν ήταν τόσο θέμα ξενυχτιού ή κούρασης κι ότι με περίμενε το επόμενο ξενύχτι, απλά, δεν ήθελα να πάω. Ήμουν πολύ χάλια για την Αμαλία και δεν άντεχα κι άλλο συμπλήρωμα την όλη ατμόσφαιρα που θα συναντούσα και το «ταξίδι» που θα με πήγαινε…
Είχε ξεχειλίσει το ποτήρι της αντοχής μου ήδη. Δεν είναι και πολύ γερό και μπορεί να κάνει και κανένα μπαμ καμιά ώρα. Κάτι χτυποκάρδια τελευταίως, μου λένε «πρόσεχε».
Κι έτσι δεν πήγα. Της είπα της Αποστολίτσας. Θα πάω μια μέρα μόνη μου να μιλήσουμε… να της χαρίσω και λουλούδια. Με κατάλαβε.

Ήρθε το κοράκι μου. 5:40 Πιστό στο ραντεβού του. Δεν πάω ακόμη. Άστον να με ξαναφωνάξει. Χθες ήρθε πολύ κοντά μου. Μάλλον κατάλαβε το πόσο με έχει ξεμυαλίσει. Ώρες ολόκληρες, τόσες μέρες!
Όσο για τις δεκαοχτούρες, έρχονταν απ’ την πρώτη μέρα για κοντινή φωτογράφηση.

Ξυπνήσαν και τα άλλα πουλιά.
Νιώθω πολύ εξαντλημένη, αλλά θα σηκωθώ. Ίσως να είναι και το τελευταίο μου ξενύχτι και χαθούμε. Θα δείξει, αν και η γιαγιά μου κάνει κολπάκια… Κάτι πονάκια….
"Να μην μείνεις…" αλλά η καρδούλα της λέει :μείνε! Μην μ’ αφήνετε μόνη! Θέλω παρέα μέρα νύχτα!
Δεν το λέει, αλλά… το εννοούν τα καμώματά της.
Θα δω. Όλο έτσι λέω κι όλο εδώ είμαι.

«Λεπτό δεν την αφήνετε μόνη της!» λεν’ οι νοσοκόμες. Καλά, όσες μεγάλες γυναίκες ακούνε ότι η νύφη κάθεται νύχτα…., να ένα στόμα! Ευτυχώς που δεν έχει μύγες ακόμα.
Αχ! Κακό πράγμα τα γεράματα!

Βλέπω το κοράκι, έχει πάει στο μακρινό κλαρί και κοιτάει κατά δω..
Και να το φωτογραφίσω πάλι, είναι μεγάλη η απόσταση.
Άντε, ας σηκωθώ. Έφεξε για τα καλά.

Ας έχει μια Καλή μέρα, όλος ο κόσμος! Και το Άγιο Πνεύμα ας μας φωτίσει!