Η θέα του παλιού Νοσοκομείου Βόλου Α.Α.Ν. 41

Ανταπόκριση από Νοσοκομείο 41

6:20

Πετάχτηκα απ’ την άλλη πλευρά της κυρίας εισόδου να δω κι από κει την θέα. Από κει είναι όνειρο! Βλέπεις μεγάλα κομμάτια της θάλασσας, ίσως και την Ανατολή, πολλές βαρκούλες, καράβια, δένδρα και πολλά πουλιά. Περισσότερα χελιδόνια και δεκαοχτούρες. Είδα και τα κοράκια μου! Κάνουν βόλτες από κει, γι’ αυτό τα χάνω συχνά.
Δεν μπορώ όμως να είμαι μακριά απ’ τη γιαγιά. Απ’ το μπαλκόνι την βλέπω και την ακούω.

Δεν ξέρω τι λένε για την καθυστέρηση του Νοσοκομείου και πόσο άνετο και πολυτελείας είναι, εγώ βλέπω πως εκείνο δεν έχει παράθυρα που ανοίγουν, ούτε μπαλκόνια. Ούτε θέα. Να βράσω τις εξελίξεις τους!

Χωρίς θέα, πως θα γίνει καλά ο άρρωστος; Πως θ’ ανοίξει το μάτι του, μαζί και η ψυχή του; Εμένα αν με κλείσουν σ’ εκείνο το πολυτελείας κλουβί, όχι μόνο σαν ασθενή, αλλά και σαν συνοδό, θα πάθω μελαγχολία.
Απ’ τη μια θέλω να βάλλω το πανό των εργαζομένων στην εφημερίδα μου και απ’ την άλλη θέλω να τους πω για το κλουβί τους….. το σύγχρονο, ότι δεν μ’ αρέσει.

Έχω χάσει τις ειδήσεις εδώ και μια βδομάδα. Έχω χάσει τελείως την σειρά μου. Τραγωδία άκουσα πάλι, κακοκαιρία είπε (λέει) στην επιστροφή.
Αλίμονο σ’ αυτούς που η ζωή τους αλλάζει απ’ τη μια στιγμή στην άλλη.
Να γυρίσει με το καλό ο κόσμος σπίτια του.
Αυτά τα τριήμερα….