Η αρχή μιας ανηφόρας

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2006

Είναι μια καινούργια αρχή.
Γιατί όχι; Εμπειρία θα είναι κι αυτή.
Υπάρχουν "αρχές" που δεν τις διαλέγεις ο ίδιος.
Έρχονται μόνες τους, έτσι ξαφνικά και τα ανατρέπουν όλα στη ζωή σου.

Αρχή σημαίνει και αλλαγή. Κάτι θα αλλάξει. Προς το κακό ή το καλό, κανείς δεν ξέρει. Θα δείξει. Η νέα αρχή με βρήκε με πολύ παράπονο. Μετά ήρθε ο θυμός. Μετά, η άρνηση αυτής της αρχής. Δεν μπορούσα να την δεχτώ. Δεν την ήθελα. Δεν την είχα παραγγείλει εγώ. Μου σερβιρίστηκε χωρίς να με ρωτήσει. Κι έπρεπε, λέει να την δεχτώ, θέλω δε θέλω. Γι΄αυτό κι εγώ, ετοιμάστηκα για να την καλοσωρίσω. Τον εχθρό αν δεν μπορείς να τον παλαίψεις, τον κάνεις φίλο. Ότι καλύτερο. Θα είναι πιο ανώδυνο έτσι. Θα με πονάει λιγότερο.

Από χθες κάνω αλλαγές στο σπίτι τα έπιπλα, τους πίνακες, τον φόντο των χρωμάτων. Φέτος θέλω έντονα χρώματα. Κίτρινα, ροζ, πορτοκαλί, φούξια και όλα τα συναφή. Να υπάρχουν αντιθέσεις, σαν την ψυχολογία μου. Να χτυπάνε στο μάτι. Να θυμίζουν λίγο τσαντήρι. Λίγη γυφτιά. Πάντα μου άρεσαν οι γύφτοι. Μια ζωή ξυπόλητη περπατούσα μέσα στο σπίτι. Μια ζωή σταυροπόδι κάθομαι αναπαυτικά. Σαν τους γύφτους. Τους τσιγγάνους καλύτερα. Λάθος έκφραση. Την πρώτη την χρησιμοποιούν οι ρατσιστές κι εγώ δεν είμαι.

Είπαμε. Κάνω κι εγώ τις αλλαγές μου. Αφού η ζωή κάτι μου άλλαξε, κάτι θέλω να αλλάξω κι εγώ. Εγώ δεν τελείωσα ακόμα. Έχω πολλά να κάνω ακόμα. Ούτε και η ζωή τελείωσε, μου φαίνεται. Κάτι μου ετοιμάζει στη συνέχεια, κάποιο μπαλάκι θα μου στείλει, αλλά εγώ δεν θα το κάνω πάσα, ούτε θα το ρίξω στο καλάθι.

Θα την ξεγελάσω την ζωή, ώστε να αστοχήσει και να πάει στα όρη, στα βουνά και στα λαγκάδια....